Monitoring jest obecnie powszechnie przyjętą formą zapewnienia bezpieczeństwa na wielu osiedlach i w społeczeństwie jest zwyczajowa zgoda na jego stosowanie. Kwestia jego montażu wciąż jednak wzbudza wiele kontrowersji. Często pojawia się bowiem pytanie o możliwość, a tym samym zgodność z prawem zainstalowania na terenie nieruchomości wspólnej kamer rejestrujących obraz i dźwięk, zwłaszcza w kontekście zagrożenia dób osobistych w postaci wizerunku, imienia i nazwiska czy prawa do prywatności osób, które zostaną nagrane.
Właściciele lokali w budynku wielomieszkaniowym, w ramach przysługujących im praw, w tym udziałów w nieruchomości wspólnej, mogą zdecydować się na zamontowanie na nieruchomości wspólnej systemu rejestracji obrazu i dźwięku, w celu zapewnienia większego bezpieczeństwa na terenie nieruchomości wspólnej. Uprawnienie takie daje się wywieść z treści prawa własności (art. 140 k.c.), pozwalającego właścicielowi na posiadanie i korzystanie z rzeczy w sposób właściwy dla danej rzeczy. W konsekwencji każdy z właścicieli musi liczyć się z faktem, że przebywając na terenie nieruchomości wspólnej jest nagrywany i że dostęp do tego nagrania ma nie tylko ona sam, ale i wszyscy pozostali właściciele nieruchomości wchodzących w skład danej wspólnoty mieszkaniowej.
Montaż monitoringu wymaga podjęcia stosownej uchwały, w której mieszkańcy wyrażą zgodę na jego zamontowanie, jak również wprowadzą regulamin ściśle określający zasady korzystania z nagrań z monitoringu. Z regulaminu winien wprost wynikać cel jego montażu, którym winno być zapewnienie bezpieczeństwa na terenie wspólnoty mieszkaniowej, jak również zagwarantowany winien być brak dostęp do nagrań osób trzecich (za wyjątkiem pracowników ochrony, czy organów ścigania). Technologia wykorzystana do przekazywania obrazu z kamer musi gwarantować bezpieczeństwo, zaś system winien być chroniony hasłami znanymi jedynie przez kilka osób np. z zarządu wspólnoty. Dostęp do nagrań z monitoringu, który służy ochronie mienia wspólnoty, winien być ograniczony i umożliwiony jedynie tym członkom wspólnoty, którzy wykażą potrzebę przejrzenia nagrania z określonego odcinka czasu. Potrzeba ta winna zostać w szczególny sposób uzasadniona np. dokonanym naruszeniem ich dóbr materialnych. W takiej sytuacji brak będzie podstaw do przyjęcia, że dane z monitoringu udostępniane są osobom nieupoważnionym i że nie są chronione odpowiednio do zagrożeń i do kategorii zgromadzonych danych.
Zainstalowanie systemu kamer rejestrujących obraz z terenu posesji, w celu poprawy bezpieczeństwa, będzie zgodnie z prawem w sytuacji, gdy właściciele lokali będą wykorzystywać dostęp do nagrań tylko w przypadku rzeczywistego zagrożenia bezpieczeństwa i tylko do celów, dla których założono monitoring (tak. Sąd Apelacyjny w Warszawie I Wydział Cywilny w wyroku z dnia 5 lipca 2012 r., I Aca 4/12).
Autor: Aneta Zaleska – radca prawny