Jeszcze nie do wszystkich konsumentów posiadających umowy kredytowe powiązane z kursem waluty obcej w mBank S.A. (dawniej: BRE Bank S.A.) dotarła informacja, iż stosowana przez bank klauzula umowna dotycząca ubezpieczenia niskiego wkładu własnego (UNWW) uznana została za postanowienie niezgodne z prawem i jako taka wpisana została do rejestru niedozwolonych klauzul umownych prowadzonego przez Prezesa UOKIK pod numerem 6068.
Chodzi o postanowienie o następującej treści:
„Jeżeli z upływem pełnych 36 miesięcy okresu ubezpieczenia nie nastąpi całkowita spłata zadłużenia objętego ubezpieczeniem ani inne zdarzenie kończące okres ubezpieczenia, ubezpieczenie podlega automatycznej kontynuacji, przy czym łączny okres ubezpieczenia nie może przekroczyć 108 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym nastąpiła wypłata Kredytu. Kredytobiorca upoważnia mBank do pobrania środków tytułem zwrotu kosztów ubezpieczenia w wysokości 3,50% różnicy pomiędzy wymaganym wkładem własnym Kredytobiorcy, a wkładem wniesionym faktycznie, tj. […] oraz zwrotu kosztów z tytułu kontynuacji przedmiotowego ubezpieczenia z rachunku wskazanego w par. 6 bez odrębnej dyspozycji”.
Postanowienie to zostało wpisane do rejestru niedozwolonych postanowień umownych wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 24 sierpnia 2012 r. (sygn. akt XVII AmC 2600/11).
Powyższy wyrok otworzył konsumentom możliwość dochodzenia od banku zwrotu kwot pobranych tytułem kontynuacji ubezpieczenia niskiego wkładu własnego.
Wszyscy konsumenci, od których mBank S.A. pobrał, po upływie pierwszych 36 miesięcy trwania umowy, kolejne składki tytułem UNWW mogą więc dochodzić zwrotu pobranych w ten sposób środków. Kwoty te pobrane zostały bowiem nienależnie i jako takie winny zostać zwrócone.
Istotne jest to, iż wpis owej klauzuli do rejestru niedozwolonych klauzul umownych stanowi prejudykat w postępowaniu sądowym, co oznacza, iż sąd orzekając w indywidualnej sprawie związany jest orzeczeniem Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów uznającym ww. postanowienie za niedozwolone postanowienie umowne w obrocie konsumenckim w rozumieniu art. 385¹ kc. Sąd nie bada więc kwestii sprzeczności owego postanowienia z dobrymi obyczajami oraz rażącego naruszenia interesów konsumenta uznając a priori, iż przesłanki te są spełnione. Bada jedynie w jakim zakresie doszło po stronie banku do bezpodstawnego wzbogacenia tj. jaka była wartość pobranych od konsumenta składek tytułem UNWW i zasądza ich zwrot.
Warto więc przyjrzeć się treści umowy zawartej z bankiem. Może daje ona podstawy do domagania się od banku zwrotu określonych kwot.
Autor: Aneta Zaleska – radca prawny