27 listopada 2025 r., Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał przełomowy wyrok w sprawie frankowiczów. Pytanie prejudycjalne skierował Sąd Okręgowy w Warszawie na wniosek pełnomocnika konsumenta w sprawie kredytu, którego wartość wynosiła 640 000 złotych, indeksowanego do franka szwajcarskiego.
W czerwcu 2020 r. konsument pozwał Bank Millenium, wnosząc o ustalenie nieważności umowy i zwrot świadczeń nienależnie spełnionych w wykonaniu tej umowy, a w maju 2022 r. Sąd Okręgowy wydał wyrok o nieważności umowy. Zasądził od Banku na rzez powoda kwotę ponad 80 000 CHF.
Z kolei Bank Millenium w listopadzie 2022 r. wniósł pozew przeciwko konsumentowi, w którym domagał się zasądzenia na jego rzecz zwrotu kapitału kredytu (640 000 zł) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz zasądzenia na jego rzecz kosztów procesu, czyli 5 % wartości przedmiotu sporu, co daje kwotę 32 000 złotych oraz koszty zastępstwa prawnego przez adwokata, określone na kwotę 10 800 złotych.
Sąd Okręgowy w Warszawie powziął wątpliwości, czy przepisy nie wymagają od niego, aby obciążył przedsiębiorcę wszystkimi negatywnymi konsekwencjami zawarcia w umowie niedozwolonych postanowień umownych z uwagi na fakt, iż, gdyby umowa kredytu nie zawierała nieuczciwych warunków, to do postępowania głównego by nie doszło. Chodziłoby zatem o ustalenie, czy w takiej sytuacji przedsiębiorca nie powinien ponieść całych kosztów niniejszego postępowania, niezależnie od tego, jaki będzie jego wynik, i to nawet jeżeli je wygra w całości.
W tych okolicznościach Sąd Okręgowy w Warszawie postanowił zawiesić postępowanie i zwrócił się do Trybunału w tej kwestii z pytaniem prejudycjalnym.
Trybunał przypomniał swoje wcześniejsze orzeczenia i podkreślił, że sytuacja konsumenta nie może być gorsza niż wtedy, gdy stosowane byłyby przepisy ogólne. Skoro, więc w sprawie z powództwa konsumenta maksymalna opłata wynosi 1000 zł, to – zdaniem TSUE – krajowe przepisy nie mogą prowadzić do obciążenia go wyższymi kosztami w sytuacji, gdy bank pozywa go o zwrot kapitału po unieważnieniu umowy z powodu nieuczciwych warunków.
Wyrok tej jasno wskazuje, iż przepisy stoją na przeszkodzie uregulowaniom krajowym pozwalającym na obciążenie konsumenta występującego w charakterze pozwanego, który przegrał sprawę w ramach powództwa o zwrot pożyczonego kapitału, wytoczonego przez przedsiębiorcę w następstwie stwierdzenia nieważności umowy kredytu ze względu na nieuczciwy charakter zawartych w niej warunków.