Postanowieniem z dnia 11 października 2024 r. SSO Michał Maj wystąpił do TSUE z pytaniem prejudycjalnym, jak poniżej:
„Czy w kontekście uznania za nieważną w całości umowy pożyczki zawartej z konsumentem przez przedsiębiorcę, a to ze względu na to, że umowa ta zawierała nieuczciwe warunki, bez których nie mogła dalej obowiązywać, art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich oraz zasady skuteczności, równoważności i proporcjonalności należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie wykładni sądowej prawa państwa członkowskiego, zgodnie z którą:
1. przedsiębiorca ma prawo wystąpić przeciwko konsumentowi z powództwem o zwrot kwoty kapitału wypłaconego z tytułu wykonania umowy pożyczki jeszcze zanim zapadł prawomocny wyrok w sprawie sądowej z powództwa konsumenta, stwierdzający nieważność tej umowy,
2. przedsiębiorca ma prawo żądać od konsumenta, poza zwrotem kwoty kapitału wypłaconego z tytułu wykonania umowy pożyczki, także ustawowych odsetek za opóźnienie za okres od dnia wezwania do zapłaty, jeśli przed tym wezwaniem nie zapadł jeszcze prawomocny wyrok w sprawie sądowej z powództwa konsumenta, stwierdzający nieważność tej umowy”.
Odpowiedź na to pytanie ma ogromne znaczenie dla kredytobiorców walczących w sądach o unieważnienie zawartych z bankami umów. Od jakiegoś czasu banki masowo występują bowiem przeciwko takim kredytobiorcom z pozwami, domagając się zwrotu kwoty udzielonego kredytu wraz z odsetkami.
TSUE rozstrzygnie, czy takie działanie banków znajduje oparcie w przepisach prawa.