Do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej trafiły dwa pytania prejudycjalne dotyczące wykładni dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich z Sądu Okręgowego w Warszawie (sygn. akt III C 1454/24). Pytania zostały skierowane wskutek wątpliwości Sądu, które zrodziły się, gdy w dniu 19 czerwca 2025 r. TSUE wydał wyrok w sprawie o sygnaturze C-396/24 (szczegółowo umówiony w innej publikacji dostępnej na stronie Kancelarii).
Pytania brzmią następująco:
1. Czy art. 6 ust. 1 w związku z art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 roku w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one stosowaniu przy rozliczeniu stron nieważnej umowy kredytu rozwiązania, w którym roszczenie konsumenta o zwrot świadczeń spełnionych w wykonaniu takiej umowy jest z urzędu kompensowane przez sąd orzekający z roszczeniem banku o zwrot wypłaconego kapitału kredytu, co w rezultacie powoduje, że roszczenie konsumenta z powyższego tytułu powstaje dopiero w momencie gdy suma jego świadczeń przekracza kwotę wypłaconego mu kapitału kredytu?
2. Czy art. 6 ust. 1 w związku z art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 roku w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one ograniczaniu prawa konsumenta do odsetek za opóźnienie od wszystkich świadczeń spełnionych przez niego na rzecz banku w wykonaniu nieważnej umowy kredytu? Ponadto czy przepisy te stoją na przeszkodzie takiej wykładni prawa krajowego, według której konsumentowi nie przysługują odsetki za opóźnienie od wszystkich świadczeń na rzecz banku spełnionych w wykonaniu nieważnej umowy kredytu?
Ich rozstrzygnięcie może mieć wpływ na dopuszczalność kompensowania przez sąd z urzędu roszczeń stron w toku rozliczenia nieważnej umowy kredytu oraz na możliwość ograniczania prawa konsumenta do odsetek za opóźnienie od świadczeń spełnionych na rzecz banku. Kwestie te mają istotne znaczenie z punktu widzenia skuteczności ochrony konsumentów przewidzianej w prawie Unii Europejskiej.
Z niecierpliwością oczekujemy na stanowisko TSUE w tej sprawie.