Kancelaria wspiera Klientów w dochodzeniu roszczeń związanych z wadliwością zawartych umów uprawniających do skorzystania z tzw. sankcji kredytu darmowego.
W ostatnich latach da się zaobserwować rosnącą w szybkim tempie wśród konsumentów świadomość istnienia instrumentów ochrony przed rosnącymi kosztami zaciągniętych w przeszłości zobowiązań. W pierwszej kolejności staliśmy się świadkami zalewającej sądy fali pozwów związanych z umowami kredytów powiązanych z kursem waluty obcej (nie tylko CHF, unieważniane są również umowy w innych walutach, jak przykładowo EUR, czy USD). Pojawiają się również roszczenia związane z umowami kredytów złotowych z oprocentowaniem opartym o wskaźnik WIBOR. Jednak możliwość żądania unieważnienia umowy, czy też wyłączenia obowiązywania jej niezgodnych z prawem postanowień nie są jedynymi instrumentami przewidzianymi dla ochrony kredytobiorców. W ostatnim czasie coraz większą popularność zyskuje tzw. sankcja kredytu darmowego, której skutki są naprawdę daleko idące.
Sankcja kredytu darmowego uregulowana została w treści art. 45 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim. Stanowić ma ona pewnego rodzaju dotkliwe zabezpieczenie przed zawieraniem z konsumentami niezgodnych z prawem umów kredytowych (a w określonych przypadkach również i pożyczek). Jej zasadniczy sens w trafnym stopniu oddaje jej nazwa. Sankcja kredytu darmowego jest uprawnieniem dla kredytobiorcy do złożenia pisemnego oświadczenia, że zwracać będzie on kredyt bez odsetek i innych kosztów należnych kredytodawcy. Zastosowanie więc sankcji kredytu darmowego rodzi skutek taki, że kredytobiorca zwraca bankowi jedynie raty kapitałowe finalnie zwracając wyłącznie kwotę udostępnioną przez bank, nie ponosząc już żadnych więcej dodatkowych opłat związanych z wykonaniem umowy.
Sankcja kredytu darmowego ma zastosowanie tylko do umów o kredyt konsumencki, a więc umów nie związanych bezpośrednio z działalnością gospodarczą lub zawodową kredytobiorcy, zawartych nie wcześniej niż w dniu 18 grudnia 2011 r. Ustawodawca określił również górną wysokość kwoty, na jaką umowa taka może być zawarta. Co do zasady jest to 255 550,00 złotych albo równowartość tej kwoty, jeśli umowa zawiera odniesienie do waluty innej niż waluta polska. Przewidziana jest jednak możliwość zastosowania sankcji kredytu darmowego również w stosunku do umowy opiewającej wyższą kwotę – w przypadku, gdy jest to kredyt przeznaczony na remont domu albo lokalu mieszkalnego, który nie jest zabezpieczony hipoteką. Umową kredytu w rozumieniu ustawy o kredycie konsumenckim jest również umowa pożyczki. Umowa taka nie musi być koniecznie zawarta z bankiem. Kredytu/pożyczki udzielić może również spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa. Skorzystanie z sankcji kredytu darmowego możliwe jest również w sytuacji zobowiązania już spłaconego.
Ustawodawca wymienia kilkanaście różnych uchybień, które mogą uzasadniać skorzystanie z sankcji kredytu darmowego, w tym m.in.:
• brak wskazania w umowie czasu jej obowiązywania, przez co kredytobiorca w momencie zawierania umowy nie wie, ile czasu będzie spłacać kredyt,
• niezawarcie w umowie informacji o całkowitej kwocie udzielonego kredytu,co sprawia, że kredytobiorca w istocie nie wie, jaka kwota kapitału zostanie mu udostępniona,
• brak jasnego określenia terminów i sposobu wypłaty kredytu, brak wskazania terminu wypłaty transzy skutkuje tym, że termin ten w zasadzie w dowolny sposób może ustalić bank,
• niewskazanie stopy oprocentowania kredytu, w tym nieprecyzyjne wskazanie podstaw zmiany oprocentowania – w przypadku zmiennego oprocentowania,
• brak wskazania w umowie rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania (RRSO), a także nieprawidłowości w wyliczeniu RRSO, przy czym najczęstszym podawanym przykładem jest tzw. kredytowanie prowizji, co wiąże się z tym, że bank nie nalicza odsetek bezpośrednio od kwoty realnie wypłaconej kredytobiorcy, a od kwoty wyższej – zawierającej należną sobie prowizję,
• błędne wyliczenie całkowitego kosztu kredytu (CKK) – przykładowo, niedoliczenie przez bank do całkowitego kosztu kredytu należnych mu prowizji, czy marży określonych w umowie, przez co wysokość CKK wydaje się niższa niż jest w rzeczywistości,
• przekroczenie dopuszczalnej wysokości pozaodsetkowych kosztów kredytu,
• brak informacji o wysokości oprocentowania należności przeterminowanych,
• niepoinformowanie kredytobiorcy o możliwości spłaty kredytu przed terminem oraz o procedurze tej spłaty, w tym o prawie instytucji kredytowej do otrzymania prowizji za przedterminową spłatę kredytu wraz z określeniem sposobu jej ustalenia, jeśli w umowie przewidziano tego typu prowizję dla banku.
Do zaktualizowania się uprawnienia do złożenia oświadczenia o skorzystaniu z sankcji kredytu darmowego wystarczające jest zaistnienie tylko jednej z przewidzianych przez ustawodawcę przesłanek.
Jak Kancelaria prowadzimy sprawy przeciwko wszystkim bankom i instytucjom kredytowym i dochodzimy w imieniu konsumentów roszczeń wynikających ze skorzystania z sankcji kredytu darmowego.
Świadczona przez Kancelarię pomoc prawna ma charakter kompleksowy.
Na podstawie przedstawionych przez Klienta informacji i wyjaśnień przygotowujemy strategię procesową i podejmujemy wszelkie niezbędne działania w sprawie, także na etapie przedsądowym. W przypadku dochodzenia roszczeń o charakterze majątkowym Kancelaria we własnym zakresie dokonuje stosownych wyliczeń, które następnie są podstawą formułowanych w procesie roszczeń.
Do każdej sprawy podchodzimy indywidualnie.
Mecenas Aneta Zaleska posiada ekspercką wiedzę w zakresie bankowości. Jest biegłą sądową przy Sądzie Okręgowym w Krakowie z dziedziny bankowości – specjalizacja: bankowość uniwersalna, kredyty, w tym kredyty powiązane z kursem waluty obcej. Jest również autorką wielu publikacji dotyczących tematyki umów kredytowych i sankcji kredytu darmowego.