W ramach kontynuacji cyklu omawiającego decyzje Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów dotyczących sposobu obliczania i prezentowania powierzchni użytkowej lokali mieszkalnych przez deweloperów, przedstawiamy trzecią z sześciu wydanych decyzji – tym razem wobec spółki TN Stabłowice 1 Sp. z o.o. z Wrocławia. Decyzja nie jest jeszcze prawomocna. Spółka wniosła odwołanie do Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów od decyzji nakładającej na nią 20 694,00 złotych kary.
Postępowanie prowadzone przez Prezesa UOKiK dotyczyło inwestycji „Słoneczne Stabłowice” realizowanej we Wrocławiu. W ocenie Urzędu, spółka TN Stabłowice 1 wprowadzała konsumentów w błąd, prezentując karty lokali w sposób pomijający istotną informację o tym, że do powierzchni użytkowej wliczana jest również powierzchnia pod ściankami działowymi. W dokumentach tych przedstawiano rzuty lokali wraz z zestawieniem powierzchni poszczególnych pomieszczeń, przy czym suma tych powierzchni była równa powierzchni całkowitej lokalu. Konsument mógł więc odnieść mylne wrażenie, że powierzchnia pod ściankami działowymi nie została wliczona do podanego metrażu, choć w rzeczywistości było inaczej.
Prezes Urzędu wskazał, że przeciętny konsument nie dysponuje wiedzą techniczną umożliwiającą samodzielne ustalenie, jak obliczana jest powierzchnia użytkowa lokalu, a więc jakie elementy – takie jak ścianki działowe – są w nią wliczane. W tej sytuacji brak wyraźnego wskazania w karcie lokalu, że podana powierzchnia obejmuje również powierzchnię pod ściankami działowymi, prowadził do błędnego wyobrażenia co do rzeczywistej powierzchni użytkowej, jaką konsument otrzyma do dyspozycji. Tym samym, według Prezesa UOKiK, sposób informowania o metrażu mógł wpływać na decyzje konsumentów o wyborze lokalu i zawarciu umowy z deweloperem.
Co istotne, Urząd nie kwestionował samego sposobu obliczania powierzchni użytkowej ani stosowania normy PN-ISO 9836:1997, ale sposób, w jaki informacja ta została przedstawiona konsumentom. Samo ogólne wskazanie, że „Powierzchnia użytkowa Przedmiotu Umowy (zwana w niniejszej Umowie „Powierzchnią Użytkową”) będzie mierzona zgodnie z normą PN-ISO 9836:1997 z dnia 28 października 1997r.- Właściwości użytkowe w budownictwie- Określanie i obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych.”, zostało uznane za niewystarczające – przede wszystkim z uwagi na fakt, że norma ta ma charakter specjalistyczny i jej treść jest trudno dostępna i niezrozumiała dla przeciętnego konsumenta. Odwołanie się do tej normy nie przekazuje konsumentowi w sposób jasny i jednoznaczny informacji o tym, że powierzchnia pod ściankami działowymi została wliczona do powierzchni użytkowej lokalu.
W ocenie Prezesa UOKiK, spółka powinna była już na etapie przekazywania konsumentowi karty lokalu w sposób jednoznaczny wskazać, że podana powierzchnia użytkowa obejmuje również powierzchnię pod ściankami działowymi. Dodatkowo powinna była poinformować, jaka jest wielkość tej powierzchni – co pozwoliłoby konsumentowi ocenić, jaką część lokalu realnie będzie mógł użytkować przy zachowaniu zaproponowanego układu pomieszczeń. Informacja ta miałaby kluczowe znaczenie również dla oceny proporcjonalności ceny lokalu w odniesieniu do faktycznie użytkowanej powierzchni. W sytuacji, gdy taka informacja została pominięta, przeciętny konsument mógł nie być świadomy, że powierzchnia rzeczywiście dostępna do codziennego użytkowania jest mniejsza niż deklarowana w ofercie dewelopera, co mogło istotnie wpłynąć na jego decyzję dotyczącą zawarcia umowy.
Prezes Urzędu wskazał przy tym, że obowiązek informacyjny dewelopera wynikał z oceny kryterium „istotności” danych informacji dla konsumenta – a zatem z konieczności przekazania tych danych, które mają wpływ na świadome podjęcie decyzji. Sam fakt, że konsument miał możliwość uzyskania dodatkowych informacji od sprzedawcy, czy że mógł zadawać pytania na etapie przedsprzedażowym, nie znosił obowiązku rzetelnego i kompletnego przedstawienia danych w karcie lokalu. W ocenie Prezesa UOKiK, dokument ten powinien był samodzielnie dostarczać wszystkich istotnych informacji niezbędnych do oceny oferty – a tak się nie stało.
Podsumowując, zakwestionowana przez Prezesa UOKiK praktyka TN Stabłowice 1 polegała na pominięciu w kartach lokali informacji o powierzchni pod ściankami działowymi, która – choć wliczana do powierzchni użytkowej – nie była odrębnie wskazana ani opisana. Taki sposób prezentacji danych mógł wprowadzać konsumentów w błąd co do rzeczywistego metrażu lokalu, a tym samym stanowił nieuczciwą praktykę rynkową naruszającą zbiorowe interesy konsumentów.