Uchwałą wydaną w dniu 22 maja 2018 r. w składzie 7 Sędziów Sąd Najwyższy rozstrzygnął istniejące do tej pory rozbieżności w wykładni prawa występujące w orzecznictwie Sądu Najwyższego, a dotyczące kwestii charakteru czynności odrzucenia spadku w imieniu małoletniego dziecka oraz terminu, w jakim stosowane oświadczenie w tym przedmiocie winno zostać złożone.
Największe wątpliwości budziła interpretacja art. 1015 § 1 kc, zgodnie z którym oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania, zwłaszcza w sytuacji, gdy przed upływem owego 6 miesięcznego terminu nie zakończyło się jeszcze postępowanie w przedmiocie wyrażenia przez sąd zgody na złożenie w imieniu małoletniego dziecka oświadczenia w przedmiocie odrzucenia spadku.
Sąd Najwyższy, na tle istniejących dotychczas rozbieżności wyjaśnił, iż:
1. Złożenie przez rodziców w imieniu małoletniego dziecka oświadczenia o odrzuceniu spadku jest czynnością przekraczającą zakres zwykłego zarządu majątkiem dziecka.
2. Termin przewidziany w art. 1015 § 1 k.c. nie może się skończyć przed prawomocnym zakończeniem postępowania o zezwolenie na złożenie przez małoletniego spadkobiercę oświadczenia o odrzuceniu spadku. Po prawomocnym zakończeniu tego postępowania oświadczenie małoletniego powinno być złożone niezwłocznie, chyba że termin ten jeszcze nie upłynął.
W świetle przedmiotowej uchwały Sądu Najwyższego nie budzi już wątpliwości, iż w przypadku woli odrzucenia spadku przez małoletniego spadkobiercę w pierwszej kolejności konieczne jest złożenie w sądzie rodzinnym i opiekuńczym wniosku o wyrażenie zgody na złożenie w imieniu małoletniego oświadczenia w przedmiocie odrzucenia spadku i dalej, po otrzymaniu takiej zgody, złożenie w imieniu małoletniego stosownego oświadczenia woli.