Pojawiające się zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie rozbieżności w ocenie prawnej sytuacji, gdy w czasie istnienia wspólności majątkowej małżeńskiej nabyty został jakiś składnik majątkowy, za który zapłacono częściowo z majątku osobistego małżonka, a częściowo ze środków stanowiących majątek wspólny małżonków doprowadziły do podjęcia przez Sąd Najwyższy w dniu 19 października 2018 r. (III CZP 45/18) uchwały mającej za przedmiot ww. zagadnienie. Sąd Najwyższy przyjął, iż o tym do jakiego majątku zaliczymy nabyty składnik majątkowy decyduje źródło pochodzenia przeznaczonych na ten cel środków. Sąd Najwyższy wskazał bowiem, iż rzecz nabyta w trakcie trwania małżeństwa, w którym obowiązuje ustawowa wspólność majątkowa, w części ze środków pochodzących z majątku osobistego jednego z małżonków, a w części z ich majątku wspólnego, wchodzi do majątku osobistego małżonka i do majątku wspólnego małżonków w udziałach odpowiadających stosunkowi środków przeznaczonych z tych majątków na jej nabycie, chyba że świadczenie z majątku osobistego lub majątku wspólnego przekazane na nabycie rzeczy miało charakter nakładu, odpowiednio, na majątek wspólny lub osobisty.
